همراه با شهدای مدافع حرم/ شهید سردار دادالله دهقان شیبانی
همراه با شهدای مدافع حرم/ شهید سردار دادالله دهقان شیبانی
در طی بیش از یک سال گذشته در روزهای دوشنبه، با شهدای مجموعه سلامت فارس در طول سال های دفاع مقدس که در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه های حق علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور میهن در بهداری ها و بیمارستان های صحرایی، شهدای گرانقدری را به این انقلاب تقدیم کرده اند، آشنا شدیم و این بخش با معرفی شهدای استان فارس ادامه یافت. همچنین در ادامه با شهدای مدافع سلامت دانشگاه علوم پزشکی شیراز که در روزهای بحران کرونا، با از جان گذشتگی در سنگر سلامت، برای حیات بیماران جنگیدند آشنا شدیم و 9 شهید مدافع سلامت دانشگاه را در این بخش معرفی کردیم. در ادامه با شهدای مدافع حرم آشنا می شویم که مطلب امروز بخش همراه با شهدا به شهید سردار «دادالله دهقان شیبانی»، از شهدای مدافع حرم شهر شیراز اختصاص دارد.
شهید سردار دادالله دهقان شیبانی
تاریخ و محل تولد: 1/3/1347 شیراز
تاریخ و محل شهادت: 2/4/1393 حما در سوریه
شهید سردار دادالله دهقان شیبانی مصادف با 21 ماه رمضان در شهر شیراز در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد. از همان دوران طفولیت به خاطر همسایگی با مسجد، جذب فعالیت های فرهنگی مسجد شد. دوران تحصیلات ابتدایی را در مدرسه حافظ و راهنمایی را در مدرسه ملاهادی سبزواری گذارند.
زمانی که دوم دبیرستان بود با گذراندن دوره کوتاه آموزش نظامی برای نخستین بار به همراه برادر کوچکترش به جبهه رفت و به عنوان نیروی بسیجی در گردان رزمی ابوذر مشغول به خدمت شد. بعد از آن در جبهه های جنوب و غرب از شلمچه تا فکه و ایلام را با شجاعت تمام در نوردید، تا اینکه بعد از اتمام جنگ به شیراز بازگشت و تحصیلات ناتمام دبیرستانش را کامل کرد و موفق شد با شرکت در کنکور سراسری سال 1368 در رشته مهندسی مخابرات دانشگاه امام حسین (ع) تهران پذیرفته شود. شهید دهقان شیبانی بعد از انتقال به تهران و فارغ التحصیلی در معاونت فاوای ستاد کل سپاه به فعالیت های خود ادامه داد، تا جایی که همزمانی کار با ادامه تحصیل از او دانش آموخته ای زبده ساخته بود و به خاطر همین تلاش های خستگی ناپذیری که از خود نشان می داد، بارها از سوی فرماندهان مافوق خود تشویق شد.
با شنیدن زمزمه هایی در مورد جنایات داعش که منجر به بروز ناآرامی در سوریه شده بود، از زندگی و تعلقات آن دل کند و در سال 1391 به عنوان فرمانده مدافعان حرم حضرت زینب (س)، از پیشتازان اعزام به آن منطقه شد. در آخرین سفر به ایران که حدود دو هفته قبل از شهادتش اتفاق افتاد، از تمامی دوستان و همکارانش حلالیت طلبید و برای آخرین بار عازم دفاع از حرم آل الله شد. سرانجام در ظهر روز دوشنبه، دوم تیر در حالی که به تازگی 46 سالگی اش تمام شده بود، به همراه یکی از همکارانش عازم انجام ماموریت بود که در تله انفجاری گروه های تکفیری افتاد و به شهادت رسید.
خاطرات شهید از زبان خانواده اش:
- زمانی که در سوریه مشغول دفاع از حرم بود، برای آخرین باری که به ایران سفر کرد، توصیه ها و سفارش های لازم را به خانواده و فرزندانش کرد و زمانی که پسر ارشدش از او خواست تا وصیت نامه ای از خود به جا بگذارد، در جوابش گفت: همان مطالبی که برایت گفتم، وصیت نامه من است و این را هم تاکید می کنم که نه یک رکعت نماز قضا و نه یک روز، روزه قضا بر عهده ام هست.
- مهم ترین خصوصیت همسرم، احترام به پدر و مادرش بود. ساده زیستی مشی اصلی و همیشگی او بود، تا جایی که هرگاه از ایشان بابت خرید چیزی اجازه می گرفتم، می گفت: تا زمانی که نیروهای من این وسیله را ندارند من نیز نمی خواهم آن را داشته باشم. بعد از شهادتشان بود که فهمیدم برای نیروهایش مثل یک پدر دلسوز بود و حتی در کوچکترین مسایل زندگی هم کمک حال آنها بود. خواندن نماز شب برایش چنان اهمیتی داشت که گاه وقتی نیمه شب به خانه می آمد، به حالت نیمه خواب استراحت می کرد تا از این فریضه جا نماند.
آنقدر عاشق شهادت بود که هنگام نماز از ما می خواست دعا کنیم مرگی غیر از شهادت نداشته باشد و همیشه به ویژه در این یک سال اخیر ما را برای شهادتش آماده کرده بود؛ به گونه ای که این امر برای ما قطعی شده بود.
در طی بیش از یک سال گذشته در روزهای دوشنبه، با شهدای مجموعه سلامت فارس در طول سال های دفاع مقدس که در کنار خدمات پشتیبانی در جبهه های حق علیه باطل و خدمت به رزمندگان غیور میهن در بهداری ها و بیمارستان های صحرایی، شهدای گرانقدری را به این انقلاب تقدیم کرده اند، آشنا شدیم و این بخش با معرفی شهدای استان فارس ادامه یافت. همچنین در ادامه با شهدای مدافع سلامت دانشگاه علوم پزشکی شیراز که در روزهای بحران کرونا، با از جان گذشتگی در سنگر سلامت، برای حیات بیماران جنگیدند آشنا شدیم و 9 شهید مدافع سلامت دانشگاه را در این بخش معرفی کردیم. در ادامه با شهدای مدافع حرم آشنا می شویم که مطلب امروز بخش همراه با شهدا به شهید سردار «دادالله دهقان شیبانی»، از شهدای مدافع حرم شهر شیراز اختصاص دارد.
شهید سردار دادالله دهقان شیبانی
تاریخ و محل تولد: 1/3/1347 شیراز
تاریخ و محل شهادت: 2/4/1393 حما در سوریه
شهید سردار دادالله دهقان شیبانی مصادف با 21 ماه رمضان در شهر شیراز در یک خانواده مذهبی به دنیا آمد. از همان دوران طفولیت به خاطر همسایگی با مسجد، جذب فعالیت های فرهنگی مسجد شد. دوران تحصیلات ابتدایی را در مدرسه حافظ و راهنمایی را در مدرسه ملاهادی سبزواری گذارند.
زمانی که دوم دبیرستان بود با گذراندن دوره کوتاه آموزش نظامی برای نخستین بار به همراه برادر کوچکترش به جبهه رفت و به عنوان نیروی بسیجی در گردان رزمی ابوذر مشغول به خدمت شد. بعد از آن در جبهه های جنوب و غرب از شلمچه تا فکه و ایلام را با شجاعت تمام در نوردید، تا اینکه بعد از اتمام جنگ به شیراز بازگشت و تحصیلات ناتمام دبیرستانش را کامل کرد و موفق شد با شرکت در کنکور سراسری سال 1368 در رشته مهندسی مخابرات دانشگاه امام حسین (ع) تهران پذیرفته شود. شهید دهقان شیبانی بعد از انتقال به تهران و فارغ التحصیلی در معاونت فاوای ستاد کل سپاه به فعالیت های خود ادامه داد، تا جایی که همزمانی کار با ادامه تحصیل از او دانش آموخته ای زبده ساخته بود و به خاطر همین تلاش های خستگی ناپذیری که از خود نشان می داد، بارها از سوی فرماندهان مافوق خود تشویق شد.
با شنیدن زمزمه هایی در مورد جنایات داعش که منجر به بروز ناآرامی در سوریه شده بود، از زندگی و تعلقات آن دل کند و در سال 1391 به عنوان فرمانده مدافعان حرم حضرت زینب (س)، از پیشتازان اعزام به آن منطقه شد. در آخرین سفر به ایران که حدود دو هفته قبل از شهادتش اتفاق افتاد، از تمامی دوستان و همکارانش حلالیت طلبید و برای آخرین بار عازم دفاع از حرم آل الله شد. سرانجام در ظهر روز دوشنبه، دوم تیر در حالی که به تازگی 46 سالگی اش تمام شده بود، به همراه یکی از همکارانش عازم انجام ماموریت بود که در تله انفجاری گروه های تکفیری افتاد و به شهادت رسید.
خاطرات شهید از زبان خانواده اش:
- زمانی که در سوریه مشغول دفاع از حرم بود، برای آخرین باری که به ایران سفر کرد، توصیه ها و سفارش های لازم را به خانواده و فرزندانش کرد و زمانی که پسر ارشدش از او خواست تا وصیت نامه ای از خود به جا بگذارد، در جوابش گفت: همان مطالبی که برایت گفتم، وصیت نامه من است و این را هم تاکید می کنم که نه یک رکعت نماز قضا و نه یک روز، روزه قضا بر عهده ام هست.
- مهم ترین خصوصیت همسرم، احترام به پدر و مادرش بود. ساده زیستی مشی اصلی و همیشگی او بود، تا جایی که هرگاه از ایشان بابت خرید چیزی اجازه می گرفتم، می گفت: تا زمانی که نیروهای من این وسیله را ندارند من نیز نمی خواهم آن را داشته باشم. بعد از شهادتشان بود که فهمیدم برای نیروهایش مثل یک پدر دلسوز بود و حتی در کوچکترین مسایل زندگی هم کمک حال آنها بود. خواندن نماز شب برایش چنان اهمیتی داشت که گاه وقتی نیمه شب به خانه می آمد، به حالت نیمه خواب استراحت می کرد تا از این فریضه جا نماند.
آنقدر عاشق شهادت بود که هنگام نماز از ما می خواست دعا کنیم مرگی غیر از شهادت نداشته باشد و همیشه به ویژه در این یک سال اخیر ما را برای شهادتش آماده کرده بود؛ به گونه ای که این امر برای ما قطعی شده بود.