شهید محمد صاحب کرم

تاریخ و محل تولد: 27/6/1361 شیراز

تاریخ و محل شهادت: 11/12/1393 شهر درعا سوریه

شهید «محمد صاحب کرم» متولد شهریور سال 1361 در شهرستان شیراز بود. این شهید تمام مقاطع تحصیلی اش را در شهر شیراز گذارند. در سن 18 سالگی وارد سپاه شد و دوره آموزش عمومی را در پادگان امام علی (ع) شیراز گذراند و دوره های تخصصی اولیه زرهی، تکمیل زرهی و سرپرستی زرهی را نیز در دانشکده علوم و فنون زرهی نیروی زمینی سپاه به اتمام رساند. او از سال 1380 تا سال 1393 که به درجه رفیع شهادت نائل آمد، در پادگان 28 صفر مشغول به خدمت بود و در سال 1387 نیز پیمان زندگی مشترک را بست.

شهید صاحب کرم طی سال های خدمتش در سپاه همواره زمزمه رفتن به سوریه و عراق را برای مبارزه با تکفیری ها داشت و سرانجام در بهمن سال 1393 عازم جبهه حق شد.

شهید محمد صاحب کرم در طی سال های خدمتش در سپاه، در ماموریت های مختلفی از جمله در منطقه نازعات به عنوان نیروی پشتیبانی و عملیاتی حضور داشت. در کنار فعالیت های کاری اهل ورزش های مختلف از جمله ورزش زورخانه ای نیز بود.

در سوریه نیز به عنوان فرمانده تانک قناص مشغول به خدمت بود تا اینکه در روز 11 اسفند سال 1393 در درگیری با گروه تکفیری داعش در منطقه تل قرین به مقام والای شهادت رسید؛ چند روز بعد و در روز 17 اسفندماه پیکر مطهرش به وطن بازگشت و در میان استقبال مردم قدرشناس شیراز و سپیدان تشییع و در این شهرستان به خاک سپرده شد.

خاطرات شهید از زبان پدرش:

- پسر من محمد، مداح اهل بیت (ع) بود و به آنچه می‌خواند، توجه قلبی نشان می‌داد. او لایق شهادت بود و لذا من با خدا معامله کردم و فرزندم را فدای حضرت زینب (س) و حضرت رقیه (س) کردم.

خاطرات شهید از زبان همسرش:

- محمد بسیار مهربان و صبور بود. شوخ طبعی خاص خودش را داشت. تا جایی که امکان داشت در کارهای خانه به من کمک می کرد. بعد از خدا، تکیه گاه من در زندگی بود. در تمامی امورات زندگی منظم و دقیق بود، به طوری که تمامی مناسبت های زندگی مشترکمان را به یاد می آورد و تبریک می گفت و عشق و علاقه اش را به خانواده نشان می داد.

- من و محمد تقریبا 7 سال با هم زندگی مشترک داشتیم. او با حقوقی که از سپاه می گرفت، به خیریه هم کمک می کرد. فقط کافی بود که مسوول خیریه از محمد تقاضا کند که برای یک خانواده پوشاک لازم داریم و این مقدار پول لازم هست.

- من ابتدا با رفتن او مخالفت می‌کردم؛ اما او به جای صحبت با من سعی می‌کرد که با رفتارهایش من را راضی کند. تا اینکه زمان رفتن فرا رسید. موقعی که محمد می خواست از در خانه خارج شود، به او گفتم: اگر بعداً مردم دلیل رفتنت را پرسیدند، به آنها چه بگویم؟ فقط یک جمله پاسخ داد که به همه کسانی که دلیل رفتن من را می پرسند، بگو: همسرم با خواست خودش رفت تا خودش را فدای اهل بیت (ع) و دینش کند.

حالا هم هر زمانی که غم از دست دادن همسرم من را ناراحت می‌کند و به قلبم فشار می آید، به این فکر می‌کنم که محمد، نعمت و امانتی از طرف خدا بود و حالا هم آن امانت را به صاحبش برگردانده ام. خدا را شاکرم که از این امتحان سربلند بیرون آمدم.

خاطرات شهید از زبان همکارش:

- فرمانده پادگانی که شهید صاحب کرم در آن جا خدمت می کرد، می گوید: در طی این سال ها، شهید محمد صاحب کرم جزو افرادی بود که هرگز برای گرفتن وام و یا درخواست منازل سازمانی هیچ اقدامی نکرد. هر چند که من می دانستم با مشکلات عدیده ای مانند اجاره نشینی دست و پنجه نرم می کند. اما شهید هیچ گله و شکایتی از اوضاع و شرایط نداشت.

شهید صاحب کرم انسان مودب و بانزاکتی بود. در طی این سال هایی که در پادگان ما خدمت می کرد، کوچکترین بی احترامی از ایشان ندیدم و با اینکه فرد شوخ طبعی بود؛ اما همیشه فاصله و حریم کاری بین ما و دیگر همکاران را رعایت می کرد.